ONTLEED JEZELF
Humania
Humania vertelt het verhaal van de mens. Bezoekers betreden de tentoonstelling via een tunnel die uitkomt in een centraal amfitheater. Daar doet een metershoog skelet van Florentijn Hofman een handstand. Ondersteboven en binnenstebuiten nodigt dit skelet bezoekers uit om de mens vanuit een ander perspectief te bekijken. Grafische lijnen op de vloer rondom het amfitheater lijken op een magnetisch veld. Ze verbinden veertig opstellingen tot een dynamisch geheel. Door spel, verhalen en objecten – maar vooral door zelfonderzoek – ontdekken bezoekers wat het betekent om mens te zijn.
- Locatie
- Amsterdam (NL)
- Klant
- NEMO Science Museum
- Jaar
- 2019
- Dienst
- Concept, ruimtelijk ontwerp, grafisch ontwerp, art direction
Zien en gezien worden
De strakke constructies van staal en glas maken bezoekers onderdeel van de scenografie. Geluiden en beweging brengen de ruimte tot leven. Bezoekers activeren hands-on opstellingen en worden zelf ook bekeken. Ze spiegelen elkaars gebaren via spiegelend glas of spelen samen een spel over reactiesnelheid. Door relaties tussen bezoekers zichtbaar te maken, stimuleren we hen om zichzelf met anderen te vergelijken. Zo ontstaat ruimte voor herkenning én verschil.
Driedelige collage
Meedoen aan wetenschap
Wetenschappers spelen de hoofdrol in Humania. Op levensgrote schermen vertellen zij over hun onderzoek. Samen met jongeren kozen we welke thema’s aan bod komen. Zij bepaalden wat hen raakt en wat ze al op school leren. Maar bezoekers doen meer dan luisteren. Ze nemen zelf deel aan wetenschappelijk onderzoek. Bij sommige opstellingen geef je toestemming om je antwoorden anoniem te gebruiken als onderzoeksdata. In het spel ‘prisoner’s dilemma’ bijvoorbeeld draag je met jouw keuzes bij aan onderzoek naar risico’s nemen.
Driedelige collage
Grote gebaren, heldere lijnen
In Humania is alles met elkaar verbonden. De tentoonstelling is opgebouwd in zones met herkenbare kleuren. Elke opstelling vertelt een eigen verhaal, maar draagt ook bij aan een groter geheel. De thema’s ‘ik was’ (groen), ‘ik ben’ (blauw) en ‘ik word’ (rood) vormen samen het hart van de tentoonstelling. Neonvragen boven de opstellingen wekken nieuwsgierigheid en trekken bezoekers verder het veld in. Sommige opstellingen staan precies tussen twee zones in en verbinden beide thema’s. Zo ontstaat een vloeiende overgang tussen onderwerpen en levensfases. Bijvoorbeeld bij het onderdeel over verjaardagen in verschillende culturen, dat zich afspeelt tussen ‘ik ben’ en ‘ik word’. De grafische lijnen en het centrale amfitheater houden alles samen.
Driedelige collage
De mens in beeld
Het verhaal van de mens is collectief, maar bestaat uit ontelbaar veel persoonlijke ervaringen. Die zie en hoor je door de hele tentoonstelling. Ook moeilijke onderwerpen zoals seksualiteit of sterfelijkheid krijgen een plek. In een installatie stap je letterlijk in het hoofd van iemand met een psychische aandoening om diens gedachten te horen. Aan de buitenwand hangt een fotogalerij met portretten van mensen in alle soorten en maten. Samen laten zij zien hoe rijk en gelaagd onze menselijkheid is.
