Natuur. En wij?

Stapferhaus

Wat is ‘natuur’ en van wie is het? Zijn wij de eigenaren of de bewakers? Maken we er deel van uit, of is het een deel van ons? Terwijl biologische tomaten, plantaardige kip en veganistische kaas statussymbolen worden, blijft ook de wereldwijde vleesconsumptie stijgen. We rijden in een Tesla maar vliegen ook naar de Cariben. In deze tijd van klimaatcrisis en verlies aan biodiversiteit, worden we geconfronteerd met de fundamentele vraag: hoe verhouden wij mensen ons tot de natuur? In plaats van antwoorden te geven, creëert ‘Natuur. En wij?’ ruimte voor dialoog en nieuwe perspectieven.

Locatie: Lenzburg
Klant: Stapferhaus
Jaar: 2022

Overview picture of a space filled with showcases: some are stacked orderly, others seem to have fallen over. Life is preserved and escaping from this human-created order. Multiple people look intently at the different the showcases. — In een scène vol gestapelde vitrines vind je herinneringen aan de tijd van traditionele natuurhistorische musea. Ontdek hoe mensen in het Westen de natuur door de eeuwen heen hebben geordend, onderzocht, gevreesd en ingeperkt.

Wat we waarnemen is niet de natuur zelf, maar de natuur blootgelegd aan onze manier van vragen stellen.

Werner Heisenberg

Four rows of wooden horizontal showcases are assembled in front of each other like a broad staircase. The insights of the showcases are lit up, showing various animals. Text on the showcases indicates the 'natural order' as humans have long described it. A man sits on the showcase, reading a book, another peers over te look inside a higher showcase. — Bovenaan de pikorde: een ruimtelijke metafoor voor hoe de westerse kijk op de natuur mensen vaak bovenaan een geconstrueerde hiërarchie plaatst.

A historic wooden showcase or cabinet appears to have fallen over. Next to it, a man reads a text sign. — Wat gebeurt er als we losbreken van deze manier van denken?

Natuurlijke verbinding

In deze tentoonstelling worden je zintuigen op scherp gezet. Je schoenen? Die trek je uit. Want is het niet vreemd dat mensen de enige wezens zijn die zich op die manier losmaken van de grond? Over een oppervlak van eeuwenoude (doodgewone) zandkorrels wandel je op blote voeten de tentoonstelling in. Je voetafdrukken blijven zichtbaar – totdat ze met de tijd of door andere voetstappen verdwijnen. Zo word jij onderdeel van deze ‘levende’ tentoonstelling.

Three people stand in a black room, with the floor covered in almost white sand. The room has a blue hue to it. On the back wall it says 'What is nature?'. Two people use levelling rakes to make shapes in the sand. Another person stands in the middle, where sand falls from the ceiling into a big pile. He has his arm outstretched to feel the falling sand.

De kracht van verbinding is merkbaar in elk deel van de tentoonstellingsruimte. Het hart van de tentoonstelling is een grote open ruimte vol monumentale projecties. De beelden, ondersteund door live geïmproviseerde muziek, vormen de achtergrond voor verhalen over politiek, wetenschap en filosofie die onze ambivalente relatie met de natuur illustreren. Je luistert naar het perspectief van een surfer, een duivenmanager, Minecraftgamer, bloemist, shaman en kok. Deze combinatie maakt dat de sfeer van de gehele tentoonstelling telkens langzaam verandert.

Two people look up between sheer curtains. On it is an artistic projection of blue cells splitting. Both people wear a compass around their neck and are barefoot.

A women's silhouette between colourful projected sheer fabrics, hanging from the ceiling. The projections show different types of fruit. In the background are various panels that seem to float from the ceiling with different infographics on them. — Halfdoorzichtige gordijnen zorgen voor mooie perspectieven en duidelijke bezoekersroutes – en vormen een prachtig decor voor het projecteren van kunstzinnige beelden van de natuur.

Alles is met elkaar verbonden: in plaats van deuren leiden hangende lintgordijnen je soepel van de ene ruimte naar de andere.

How is the earth really doing? At the heart of the exhibition, a world full of graphs and data shows the earth's current state. Not as an alarm, but as a place to discuss how to deal with the crippling feelings this data evokes. — In het centrum van de zaal toont een wereld van grafieken en data de actuele staat van de aarde. Dit is niet alleen zorgwekkend, maar ook een plek om te bespreken hoe we kunnen omgaan met het verlammende gevoel dat deze gegevens oproepen.

Floating panels hang all the way from the ceiling, with artistic prints on the Lightbox. — Onze invloed op aarde: satellietbeelden laten de sporen van menselijke activiteit zien.

An older woman looks up to a black wall filled with seemingly floating stones on display. — Kunnen we de natuur bezitten? We nodigden het publiek uit om hun favoriete steen aan de collectie van het museum toe te voegen, mét het verhaal erachter.

Ons innerlijke kompas

Om de fundamentele vragen over je relatie met de natuur te verkennen, krijg je een kompas mee. Elk paviljoen presenteert een ‘wat als’-situatie, waarin bezoekers hun vooroordelen kunnen bevragen, hun blik kunnen verruimen en hun kompas kunnen bijstellen. Waar een kompas je normaal gesproken de weg wijst, biedt deze juist een startpunt om nieuwe richtingen te ontdekken.

Handwritten note from a visitor in German, reading (translated): "Walking barefoot made me much more aware of the different topics, and the questions helped me to deal with them.” — ‘Op blote voeten lopen maakte me veel bewuster van de verschillende thema’s, en de vragen hielpen me om ermee om te gaan.’

20maanden geopend
111 737bezoekers
14/20van de vragen werden gemiddeld beantwoord
58%van de bezoekers bracht langer dan 2 uur door in de tentoonstelling

People sit on a big staircase, where upstairs, people lean over the railing. They look to a wall on the right, where three figures in a larger-than-life projection share their opinion about the question 'Who shares in the responsibility?' that fills the screen above them. — Stap binnen in een ‘live debat’ waar jij meebeslist over hoe we de toekomst vormgeven.

Three visitors walk over a curved foam pathway that looks like sand, while projections follow them on the wall next to them.

Bij het verlaten van de tentoonstelling laten je stappen een zichtbaar spoor achter in het traagschuim, terwijl je langs de muur de uitslag van je kompas volgt.

Awards

European Design Awards 2023

Finalist

Design Week Awards 2023

Exhibition Design - Finalist, Highly Commended

Outside of the black Stapferhaus building with some foliage out of focus in front of it. Two feet extrude from the building's window, through two holes that were made especially for the exhibition. — Een uitnodiging om te voelen: hang je voeten buiten het gebouw om met beide voeten in de lucht te staan.

Ik kan me geen krachtigere, intelligentere en meeslependere presentatie voorstellen van de meest urgente kwesties waarmee de mensheid wordt geconfronteerd.

Bezoeker van de tentoonstelling