Wij laten je je eigen oordeel vellen – aan het einde van je bezoek blijf je achter met vragen over goed en fout. Er zijn geen tekstbordjes, en er is geen begin of einde. Dit is geen gebruikelijke tentoonstelling – de fysieke structuur van de bunker is onveranderd gelaten. Bijna abstracte hands-on sculpturen vertegenwoordigen elk een gesprek in het verhaal. Ze verbinden het geluid met de omgeving. Terwijl je luistert, ga je mee in de gedachtes, angst en hoop van de betrokken personages en word je uitgedaagd om na te denken over hun perspectief.
VERSCHEURD EILAND
Bunker Texel
Het verhaal begint op een beslissend moment tijdens de Georgische opstand op Texel in de Tweede Wereldoorlog. Je kruipt in de in de hoofden van Georgische soldaten en Texelse burgers die praten over een verandering van tactiek na een mislukte opstand: vanaf nu is het ieder voor zich. Luister naar de echo van een verleden dat het eiland tot vandaag verdeelt. Het verhaal speelt zich af in een bunker die rustiek en rauw is en waar de muren hun eigen verhalen te vertellen hebben.
- Locatie
- Texel (NL)
- Klant
- Luchtvaart & Oorlogmuseum Texel
- Jaar
- 2020
- Dienst
- Concept, ruimtelijk ontwerp, grafisch ontwerp, art direction, lichtontwerp
Luister naar de echo van een verleden dat het eiland tot vandaag verdeelt.
Bestaat goed of fout?
Een ruimtelijk audiodrama
Dit project gaf ons de kans om te experimenteren met het creëren van een narratieve ruimte door alleen geluid in te zetten. Door de samenwerking met professionele acteurs en podcast-makers voelt het verhaal authentiek. We kozen voor een multidimensionaal geluidssysteem om de ervaring echt ruimtelijk te maken. Het audiodrama dat wordt versterkt door een soundscape van zingende soldaten, meeuwen en beschietingen. Door de zeer precieze geo-tracking hoor je niet alleen verschillende gesprekken, maar verandert ook de richting en het volume afhankelijk van waar je loopt.
Wanneer je alleen met geluid werkt op zo’n soort plek trigger je maximaal de beleving van bezoekers
De bunker is kaal gelaten om je verbeelding de vrije loop te laten. Het plafond en de muren tonen tekenen van voorgaande gebruiksfuncties: een paardenstal en een graffitiplek voor tieners. Alleen de rode Padouk houten vloer en hands-on sculpturen zijn toegevoegd. Ze houden je fysiek bezig terwijl je luistert. Er is geen andere scenografie toegevoegd dan de rode verlichting, die doet denken aan het communisme of aan het bloed dat werd vergoten.
